"Give Up the Ghost" ....wij schrijven 1999 en Jim Gaudet, one of Nippertown's very finest (Folk) songwriters, hangt de gitaar aan de wilgen en schikt zich in de rol van brave huisvader. Maar het bloed kruipt waar het niet kan gaan en met "Re - Calling It Quits" ('07) waagt hij zich aan een heuse comeback en de reakties zijn van die aard dat Gaudet niet alleen het heilig vuur opnieuw voelt branden maar ook bassist Bob Ristau, mandolist - lead guitarist Sten Isachsen en fiddler Tim Wechgelaer zo zot krijgt dat zij voortaan als the Railroad Boys door het leven gaan. Ach, een mens moet af en toe eens gek doen om niet gek te worden en als dat leidt tot een prima album als "So Far so Good" dan kunnen wij daar bij Rootsville mee leven. Jim Gaudet schudt zijn folkie verleden aan de kant en gaat zich op "So Far So Good" op een gezonde manier te buiten aan een flinke portie stevige bluegrass with excellent vocal harmonies. (" Hand Me Down My Walkin' Cane", "Get up John" - not the Bill Monroe original - en "Jealous Hart" )

Maar het viertal heeft blijkbaar ook geen moeite met a couple of chuggin' train songs ( openingstrack " Born To Be Lonesome en afsluiter " Railroad Kill Bill"), some country twang ("Callin'My Name", "Mind Over Matter" en "Drive" ), a bit of finger - picking folk ("This Time") en een prima gospelcover van Gillian Welch' / David Rawlings' "By The Mark". Gaudet heeft the sing alongs (voorlopig) afgezworen en laat nu met "So Far so Good " the shout along primeren,een koerswijziging die wij alvast net als een goed Cristalleke kunnen waarderen ..het smaakt immers naar nog ! Jim Gaudet ....the good just keeps gettin' better ! (SWA)